کانگورو

این روزها رایان از صبح تا شب از همه چی بالا میره و بعد جفت پا میپره پایین، از پله ها، میز و صندلی،اسباب بازی، کاناپه، از پشت مامان وقتی دراز کشیده و اگر هم هیچ چیزی واسه پریدن پیدا نکنه همین جوری مثل کانگورو در حال جفت پا پریدن راه میره. کار به جایی رسید که از مهد کودک تماس گرفتند و گفتند این بچتون از همه جا میپره و هر چی میگیم خطرناکه اعتنایی نمیکنه و باز هم میپره، بعد هم گفتند که امروز یک بار از پله ها پریده و صورتش خورده زمین و یک بار هم از صندلی و گفتند که نگران نشید و چیزی نشده، فقط چند جایی تو صورتش باد کرده ، چند تا هم چسب به اینور و اونور صورتش زدیم. راستش نگران نشدم ولی عصر که رفتم دنبالش دیدم بدتر از اونیه که فکر میکردم و یک طرف صورتش حسابی باد کرده و زخم شده. فردای اون روز به مربیش گفتم که من نمیتونم یک روز تشویقش کنم که بپره و فرداش بگم نپر و گفتم باید اینجا بیشتر مراقبش باشید و اگر خطرناکه اینجا اجازه ندهید بپرد و حتما خودش کم کم میفهمد کجا مجاز است و کجا نیست

بعضی وقتها که میبینم میخواهد بپرد نگران میشوم ولی بعد فکر میکنم باید به غریزه احساس خطرکردنش اطمینان کنم